Ahmet Rasim, ‘Şehir Mektupları’ (1898) eserinde şöyle der: “Avrupalı bir şarlatan doktor yok mu?” Fransızcada ‘charlatan’ çok konuşan, sahtekar demek. İtalyancada ‘ciarlatano’ ve ‘ciarlare’ gürültülü konuşmak demek. [www.nisanyansozluk.com]
O halde şöyle diyebilir miyiz? Çok konuşan ve yüksek sesle konuşanın ‘şarlatan’ olma ihtimali az konuşan ve alçak sesle konuşanlara göre daha mı fazla acaba? Bundan çok ve yüksek sesle konuşan kişilere karşı böyle bir önyargı olduğunu da çıkarabilir miyiz, ya da en azından bir zamanlar varmış.
