*Batılı “Business” kitaplarında, iş yapmak, sorun çözmek olarak tarif edilir. Sorun başka bir sorunla çözülmez, denilir. Yani adım adım gidilir ve tüm sorunlar belli bir vade içinde çözüme kavuşturulur. (s.77) [Lüzumsuz Adam Ishak Alaton, Mehmet Gündem, Alfa Basım Yayım Dağıtım, 2016]
“Ayhan Bey önce beni dinlemiş ama hiçbir şey söylememişti. Benden ayrıldıktan sonra Grubun inşaat şirketinin yöneticilerini çağırdığından emindim. Önerim önce reddedildi. Ancak ben beş-altı ay boyunca ısrarla ve aralıksız, her fırsatta bu konuyu gündeme getirmeye devam ettim. Bu birkaç aylık dönem, Ayhan Bey’e uzun uzun düşünme fırsatı verdi. Baktı ki çok ısrarlıyım, dayandığım esaslar doğru… sonunda bana ‘’peki’’dedi.” (s.135) [Benden Sonra Devam, Y.Akın Öngör, Alametifarika Yayınları, 2013]
*And then there was the ‘’marshmallow test’’, a legendary study done by psychologist Walter Mischel at Stanford University in the 1970s. Mischel invited four- year-olds one by one into a ‘’game room’’ at the Bing Nursery School on the Stanford campus. In the room the child was shown a tray with marshmallows or other treats and told to pick one she would like.
Then came the hard part. The experimenter told the child, ‘’You can have your treat now, if you want. But if you don’t eat it until I come back from running an errand, you can have two then.’’
The room was sanitized of distractions: no toys, no books, not even a Picture. Self-control was a major feat for a four-year-old-under such dire conditions. About a third grabbed the marshmallow on the spot, while another third or so waited the endless fifteen minutes until they were rewarded with two (the othet third fell somewhere in the middle). Most significant: the ones who resisted the lure of the sweet had higher scores on measures of executive control, particularly the reallocation of attention.
How we focus holds the key to willpower, says Mischel. His hundreds of hourse of observation of little kids fighting off temptation reveal ‘’the strategic allocation of attention,’’ as he puts it, to be the crucial skill. The kids who waited out the full fifteen minutes did it by distracting themselves with tactics like pretend play, singing songs, or covering their eyes. If a kid just stared at the marshmallow, he was a goner (or more precisely, the marshmallow was).” (s.78-79) [Focus The Hidden Driver of Excellence, Daniel Goleman, Bloomsbury Publishing, 2013]
*Walter Mischel ve öğrencileri, dört yaşındaki çocukları acımasız bir ikilemle karşı karşıya bıraktılar. Çocuklara her an alabilecekleri küçük bir ödül (tek bir kremalı bisküvi) ile zor koşullar altında 15 dakika bekleyerek alabilecekleri daha büyük bir ödül (iki kurabiye ) arasında seçim hakkı verildi. Yalnız başlarına bir odada kalacaklar, karşılarında bir masa, üstünde de tek bir kurabiye ve çocukların görevliyi çağırıp o kurabiyeyi almak için çalabilecekleri bir zil bulunacaktı. Deney şöyle betimleniyordu: ‘’Odada oyuncak, kitap, resim veya çocukların dikkatini çelecek başka bir şey yoktu. Deneyi yürüten kişi odadan çıktı ve 15 dakika geçene ya da çocuklardan biri zili çalıp ödülleri yiyene, ayağa kalkana veya herhangi bir sıkıntı belirtisi gösterene dek odaya dönmedi.’’
Çocuklar tek taraflı bir aynadan izlendiler ve bekleme süresince davranışlarını gösteren film her defasında izleyenleri kahkahadan yerlere yatırdı. Çocukların yaklaşık yarısı, esas itibariyle dikkatlerini baştan çıkarıcı ödülden başka yere yönelterek 15 dakika beklemeyi başardı. On-on beş yıl sonra, ayartmaya direnenlerin bilişsel görevlerde yönetsel denetim ve özellikle de dikkatlerini etkili bir şekilde yeniden yönlendirme açısından ölçümleri daha yüksekti. Gençliklerinde uyuşturucu kullanma olasılıklarıysa daha düşüktü. Zihinsel beceri bakımından da aralarında bir hayli fark vardı: dört yaşındayken daha çok özdenetim sergileyen çocuklar dikkate değer bir biçimde zeka testlerinde daha yüksek puan elde ediyorlardı.” (s.57) [Hızlı ve Yavaş Düşünme, Daniel Kahneman, Varlık Yayınları, 2017]
“Yaşamın en önemli temalarından ikisi: beklemek ve oruç tutmak. Yani sabır. Sabırla herşeyi altetmek. Siddartha Kamala ile tanışana kadar bu uğurda dünyanın belki en kuvvetli insanlarından birisi olmayı başarıyor.
’’Dün sana düşünmeyi, beklemeyi ve oruç tutmayı bildiğimi söylemiştim, ama sen bunların bir işe yaramayacağını ileri sürmüştün,’’ dedi. ‘’Oysa çok işe yarayacaklar, Kamala, göreceksin. (s.124) [Hermann Hesse, Siddhartha, Can Sanat Yayınları, 2002]
“Ama oruç tutabildiğine göre rahatlıkla bekleyebilir, sabırsızlık diye bir şey bilmez, sıkıntı çekmez hiç; açlık denen şey isterse uzun zaman çullansın başına, o yine gülüp geçer. İşte buna yarar oruç, efendim.’’ (s.131) [Hermann Hesse, Siddhartha, Can Sanat Yayınları, 2002]
’’Yazmak iyidir, ama düşünmek daha iyi; akıllılık iyidir, ama sabretmek daha iyi.’’ (s.132) [Hermann Hesse, Siddhartha, Can Sanat Yayınları, 2002]
